«شیطان و آمدن آیه توحید»
89/11/2 5:19 ع

  امام صادق (علیه السلام) فرمود: وقتی که این آیه نازل شد

والذین اذا فعلوا فاحشة او ظلموا انفسهم ذکرو الله فاستغفروا  لذنوبهم ومن یغفر الذنوب الا الله؛

«نیکوکاران کسانی هستند که هر گاه کار ناشایسته ای انجام دهند یا ظلمی به نفس خویش کنند خدا را به یاد آوردند واز گناهان خود به درگاه خدا توبه می کنند- و می دانند- جز خدا هیچ نمی تواند گناهان خلق را بیامرزد».

شیطان بالای کوهی در مکه رفت که آن را «ثور» می نامند، و با صدای بلند خود را صدا کرد. همه آن ها دورش جمع شدند و گفتند: ای بزرگ ما ! برای چه ما را صدا زدی؟ جواب داد: این آیه نازل شده چه باید کرد؟ یکی از آن ها گفت: من چنین وچنان می کنم. گفت: خیر تو اهل آن نیستی دیگری بلند شد وگفت: من چنان می کنم. شیطان گفت: خیر، تو هم اهلش نیستی. «وسواس الخناس» بلند شد  و گفت: من اهل آن هستم. گفت با چه وسیله ای؟ جواب داد: به وسیله وعده!  فرزندان آدم را وعده می دهم تا آن ها را به خطا و گناه وادار کنم. وقتی آنها به گناه افتادن، توبه کردن را از یاد آن ها می برم و نمی گذارم استغفار کنند.

شیطان گفت: تو سزاوار چنین کاری هستی و او را موکل بر اولاد آدم نمود تا روز قیامت.[?]

[?] . بحار، ج??، ص???/

لیست کل یادداشت های این وبلاگ :